Menle Bir Atan Cansın

Fuzûlî’nin aşkına kandım o berrak “Su”da

Nebî’nin  tek hâhişi beni vurdu “Yuhuda”

Dünya âleme misâl gönüller var burada

Menle bir Ata’n, cansın, menim Azerbaycan’ım

Dostum senin bağrında diller aynı ezgidir

Bakışlar birce yöne bizi saran sevgidir

Arzumuz birlik yanar davamız öz bilgidir

Menle bir Ata’n, cansın, menim Azerbaycan’ım

O Rahmetle ıslandık tek bir dilden beslendik

Sarıldık bir tarihe ufukta kenetlendik

Ruhlarımız toydaydı gelin gibi süslendik

Menle bir atan, cansın, menim Azerbaycan’ım

Tar sesine âşığım yâr sesine özlemim

Nâr ile yandı özüm vuslatı hiç bilmedim

Hâr içinde bülbülüm efkârlıysan gülmedim

Menle bir atan, cansın, menim Azerbaycan’ım

Tarın dillerde nağme hâr’da yüreğim yane

Baharın bin bir renkte nârın sığmaz cihane

Helâl olsun deyerem sana canın verene

Menle bir atan cansın, menim Azerbaycan’ım

Seherlerde yeşeren dost yürekler tanırdım

Basmasam “torpağına” kardeşleri çağırdım

“İçimde saklı mahnım” yollarına bahırdım

Menle bir atan cansın, menim Azerbaycan’ım

Kardeşliğe örneğiz hiç ayrılık bilmeyiz

Uzaklarda olsak da rüzgârımız dinleriz

Mene öyle gelir ki canlılığı ünleriz

Menle bir atan cansın, menim Azerbaycan’ım

Anadolu’da şu can seni görmek diledi

Yuhuda görmediyse hep dilinle söyledi

Azerbaycan, can seni candan özge bilmedi

Menle bir atan cansın, canım Azerbaycan’ım

Senin semâlarında “ulduz”  şâirler parlar

Şâirlerin hamısı gürüldeyen pınarlar   

Hakikat pınarınla canlanan Mirzâde var

Menle bir atan Can’sın, Canım Azerbaycan’ım

23.07. 2013 Ankara /Yegâh Elif Mirzâde